એક સમયની વાત છે , સુંદરવનમાંસ શ્વેતુ નામના એક વૃદ્ધ સસલું રહેતું હતો. એ આટલી સરસ કવિતા લખતા હતા કે બધા જંગલના પશુપક્ષી એને સાંભળીને દાંતોથી આંગળી કરી લેત અને હોશિયાર પોપટ પણ હાર માની લેતા હતા.
શેતુએ શાસ્ત્રાર્થમાં સુરીળી કૂ-કૂ અને મૈનાને પણ હરાવીને વિજયી મેળવી હતી. આ કારણે જંગલના રાજા શેર પણ એના ખૂબ આદર કરવ્તો હતો. આખા દરબારમાં
એના જેવા હોશિયાર કોઈ નહી હતું. ધીરે-ધીરે એને એમની હોશિયારીના ઘમંડ થવા લાગ્યા.
એક દિવસ એ સવારે ભોજનની શોધમાં નિકળ્યું . વર્ષના દિવસ હતા , કાળા વાદળ ઘેરાવવા લાગ્યા હતા. મૌસમની પહેલી વરસાત થવા વાળી હતી. રસ્તાની
પાસે જાંબુઓના ઝાડ કાળા-કાળા જાંબુથી ઝુકાયેલા હતા. મોટા-મોટા , કાળા રસીલા જાંબુને જોઈને શ્વેતુના મુખમાં પાણી આવી ગયું.
એક મોટા જાંબુના ઝાડ નીચે જઈને એને જોયું કે પોપટના એક ગુચ્છો જાંબુ ખઈ રહ્યું છે. એને જોઈને સસલાએ નૂમ પાડી એ મારા નવાસાઓ મારા માટે પણ જાંબુ
ગિરાવી દો.
તે બધા પોપટોમાં થી ક નાનો પોપટ ખૂબ તોફાની હતું એને સસલાથી પૂછ્યું : દાદાજી , આ તો જણાવો કે તમને કેવા જાંબુ ભાવે છે ઠંડા કે ગરમ ?
ડોસાઅ સસલા હેરાન થઈને બોલ્યું કે "અરે જાંબુ પણ કોઈ ગરમ હોય છે , ચાલ મજાક મસ્તે ન કરતા મને થોડ જાંબુ તોડીને આપ .
પોપટ બોલયું " અરે દાદાજી તમે તો ખોબ મોટા વિદ્વાન છો અ પણ નહી જાણતા કે જાંબુ પણ ગરમ પણ હોય છે અને ઠંડા પણ . પહેલા તમે આ જણાવો કે તમે
કેવા જાંબુ જોઈએ. આ જાણ્યા વગર હું તમને જાંબુ કેવી રીતે આપીશ ?
સસલાને સમજ નથી આવતી કે આ શું છે . પછી એને રાજ જાણવા માટે બોલ્યું , દીકરા મને તો તુ ગરમ જાંબુ જ આપી દે ઠંડા તો મે ખૂબ ખાધા છે.
તોફાની પોપટે એક ડાળ હલાવીને પાકા-પાકા જાંબુ નીચે ગિરાવ્યા. બધા જાંબુ નીચે માટી-માટીમાં થઈ ગયા. તો સસલા એને ફૂંક મારીને માટી હટાવેને ખાવા
લાગ્યા. તો પોપટે પૂછ્યું : દાદાજી જાંબુ ખૂબ ગરમ છે ના !!!
ક્યાં બેટ ? એ તો સામાન્ય જાંબુ જેવા જ છે. સસલા બોલ્યા ! નાના પોપટને પૂછ્યું તો પછી તમે એને ફૂંકીને- ફૂંકીને કેમ ખાવો છો. આ રીતે તો ગરમ
વસ્તુઓ ખાય છે.
સસલાની સમજમાં પોપટની વાત આવી ગઈ.
ત્યારે એ સમજયું કે કયારે-કયારે તો નાના-નાના બાળકો પણ મોટી-મોટી વાતો કહી જાય છે.
