- લાઈફ સ્ટાઈલ
» - ગુજરાતી સાહિત્ય
» - ગુજરાતી કાવ્ય
વાંઢાની પત્નીઝંખના-1
જન્મકુંડળી લઈ જોશીને,પ્રશ્ન પૂછવા જાઉ;જોશી જૂઠી અવધો કહે પણ, હું હઈએ હરખાઉ, 1 મશ્કરીમાં પણ જો કોઈ મારી, કરે વિવાની વાત;હું તો સાચેસાચી માનું, થાઉ રૂદે રળિયાત, 2અરે પ્રભુ તેં અગણિત નારી અવની પર ઉપજાવી;પણ મુજ અરથે એક જ ઘડતાં, આળસ તુજને આવી, 3ઢેઢ ચમાર ગમાર ઘણા પણ, પરણેલા ઘરબારી;એ કરતાં પણ અભાગીયો હું, નહિ મારે ઘેર નારી, 4રોજ રસોઈ કરીને પીરસે, મુખે બોલતી મીઠું;મેં તો જન્મ ધરી એવું સુખ, સ્વપ્નમાં નહિ દીઠું, 5મુખના મરકલડાં કરિ કરિને, જુએ પતિના સામુ;દેખી મારૂં દિલ દાઝે ને, પસ્તાવો બહુ પામું, 6વરકન્યા ચોરીમાં બેઠાં, એક બીજાને જમાડે;અરે પ્રભુ એવું સુખ ઉત્તમ, દેખીશ હું કે દહાડે, 7ચૌટેથી ચિતમાં હરખાતો, ચાલ્યો ચાલ્યો આવે;બાળક કાલું કાલું બોલી, બાપા કહિ બોલાવે, 8પુત્ર પુત્રીને પરણાવે, વ્રત ઉદ્યાપન વેળા;હોમ કરે જોડે બેસીને, ભાળે જન થઈ ભેળા, 9અરે એવા પુરુષોએ મોટાં, પુણ્ય કર્યા હશે કેવા;મેં શાં મોટાં પાપ કર્યા હશે, મળ્યા નહી સુખ એવાં, 10 મૂરખ જેવાનાં મંદિરમાં, નિરખી બે બે નારી;અરે વિધાત્રી અભાગણી, આતે શી બુધ્ધિ તારી, 11અહો મિત્ર મારા સંકટની, શી કહું વાતો ઝાઝી;વિશ્વ વિષે પુરુષોના વૈભવ, દેખી મરૂ છું દાઝી. 12