એક ચિન્તા
સૂરસિહજી તખ્તસિંહજી ગોહિલ 'કલાપી'
શયનો ફૂલનાં કરમાઈ ગયાં,અનિલો સુરભિ સહુ લેઈ ગયા;અહ ! કંટકની જ બિછાત રહી;બસ કંટકની સહુ વાત રહી !અમી-નિર્ગળતુ ઝરણું અટક્યું,વિષનો પરિવાહ વહ્યો જ, પ્રભુ !સઘળા પલટાય સહાઈ ગયા;ભવ એક મહીં ભવ લાખ થયા.મુજ નેત્ર તણું સહુ હીર ભળ્યુ,મુજ વ્યર્થ ગયું સઘળું ગણવુ;પણ એ નયનો, મૃદુ એ નયનો,હજુ શું રડતાં જ હશે નયનો ?