પ્રિયા કવિતાને છેલ્લું આલિંગન
તારા બહુ ઉપકાર રસીલી, તારા બહુ ઉપકાર;તું ઉરનો ધબકાર, રસીલી, તું અશ્રુની ધાર,આ દિલડાંનુ ઝેર હળાહળ તું વિણ કો ગળનાર,બહુ દુખિયો પણ દુ:ખ શુ રોશે ? રોતાં ન મળે પાર. રોતો ત્યારે ખોળે તારે શીર્ષ હતું દિલદાર !સહુ ત્યજી ચાલ્યા, તું સુખણી થા, જીવીશ વિણ આધાર.વીત્યાં સાથે તું વીતી જા, વીત્યાં સ્વપ્ન હજાર;મારાં આંસુ તારાં ગીતો ! પણ ક્યાં હવે સુણનાર ? કોણ દબાવી જિગર નિચોવે ? મારો હું જ પુકાર;આ દિલ સખ્ત થયુ, તુ કોમલ તારો ના અહી કાર,કેમ હસાયે, કેમ રડાયે, દિલનો તૂટયો તાર !તિટ્યું વીણા કેમ બજાવુ, એ બસૂરો ઝણકાર !આંખ ગઈ છે, ક્યાં છે આંસુ ? શુ ગાશે સુનકાર ?વિશ્વે છે ના શું એનુ એ ? છે ક્યાં એ રસધાર ?હવે ક્યા છે એ મળનાર ?તું રસહેલી, હું રસહીણો ! ભેટું છેલ્લી વાર !પણ હજુ લેજે કદી કદી સાર !હું ડૂબનારો, તુ તરનારી; તરતાને તું તાર !અરેરેરે ! ડૂબતાને તજ પ્યાર !
